Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2010

ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ......


Γράφει ο Βασίλης Χασιώτης

Στη χώρα μας, και όχι μόνο, είναι αλήθεια, υπάρχει τούτο σύστημα εξισώσεων :

Επώδυνα μέτρα = καλά μέτρα (και ίσως αποτελεσματικά)

Μη επώδυνα μέτρα = κακά μέτρα (και σίγουρα αναποτελεσματικά)

Βεβαίως, το ότι η Ιστορία, ουδόλως αποδεικνύει ότι οι παραπάνω εξισώσεις είναι και οπωσδήποτε ορθές, αυτό μικρή σημασία έχει για όποιους τις επικαλούνται. Διότι είναι τόσο μεροληπτικές οι προσεγγίσεις στα κρίσιμα ερωτήματα που απαιτείται να απαντηθούν όταν κανείς θέτει τις παραπάνω εξισώσεις, ώστε τελικώς να καθιστά άχρηστο τον κάθε παραπέρα συλλογισμό πάνω σ’ αυτές (τις εξισώσεις). Π.χ., το «επώδυνον» και «μη επώδυνον» έχει σημασία τότε και μόνο τότε, όταν συναρτηθεί με τα ερωτήματα «για ποιόν» (ή «για ποιους») και περαιτέρω «γιατί γ’ αυτόν (ή αυτούς) και όχι για τον άλλον (ή τους «άλλους»)». Το ίδιο ισχύει και για το σκέλος «καλά» ή «κακά» μέτρα.

Στο παρόν άρθρο πάντως, δεν ..........
προτίθεμαι να ασχοληθώ περισσότερο με την παραπάνω εισαγωγική παρατήρηση. Σκοπός του άρθρου αυτού, είναι να σταχυολογήσω κάποια μέτρα απ’ όσα έχουν ακουστεί μέχρι τώρα (ή και δεν έχουν ακουστεί) για την έξοδο απ’ τη κρίση, και τα οποία θεωρώ και πιο αποτελεσματικά, και κυρίως, θεωρώ ότι είναι μέτρα που ταυτόχρονα διατηρούν και τη συνοχή του κοινωνικού ιστού όπως και την ηρεμία του, ενώ εμπεριέχουν και το στοιχείο της κοινωνικής δικαιοσύνης, παράμετροι εξαιρετικά σημαντικοί όταν μια εθνική οικονομία επιχειρεί να αντιμετωπίσει κρίσιμα όσο και σύνθετα οικονομικά προβλήματα.

Είναι αυτά, τα παρακάτω, ενώ είναι αυτονόητο, ότι ο κατάλογος δεν είναι περιοριστικός (απλώς για την οικονομία του χώρου, επέλεξα τα κατά κρίση μου πιο σημαντικά).

Πρώτο : Ανάκληση όλων των στρατευμάτων μας από όλα τα μέρη της Γής, ή, διαφορετικά, να καλυφθούν τα έξοδα από το ΝΑΤΟ

Σε μια περίοδο όπου η χώρα κινδυνεύει να μη μπορεί να χρηματοδοτήσει την ίδια της την ύπαρξη, το να χρηματοδοτεί στρατιωτικές αποστολές στο εξωτερικό (πόσο μάλλον όταν κατάδηλα προωθούν γεωστρατηγικά συμφέροντα άλλων), αποτελεί παραλογισμό η συνέχιση αυτής της πολιτικής. Η Ελλάδα εν προκειμένω αναλαμβάνει οικονομικά βάρη ΟΧΙ ΧΑΡΙΝ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΑΥΤΗΣ ΕΘΝΙΚΟΥ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ, μα χάριν του ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ άλλων ΜΕΓΑΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΩΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ.

Δεύτερο : Αξιοποίηση ακίνητης περιουσίας κρατικής και δημόσιας

Να αξιοποιήσουμε τα τεράστιας αξίας αστικά (και όχι μόνο) ακίνητα του δημοσίου (πρόχειρα αναφέρομαι στους σκουπιδότοπους που κάποτε ήταν ολυμπιακές εγκαταστάσεις) που σήμερα «αξιοποιούνται» με τρόπο οικονομικά απαράδεκτο, αλλά επίσης και ακίνητα που βρίσκονται στην κατοχή του ελληνικού δημοσίου και που δεν έχουν καμιά απολύτως χρησιμότητα γι΄ αυτό. Τα ακίνητα, αν η οικονομία υποστηριχθεί και το πρόβλημα ξεπεραστεί, θα ξαναποκτηθούν. Στην παρούσα φάση, όμως, δεν υπάρχει κανείς λόγος ο απλός ιδιώτης να πουλά ακίνητη περιουσία του για να επιβιώσει και το δημόσιο ζηλότυπα να αρνείται να κάνει το ίδιο όταν πρόκειται για τη σωτηρία ενός ολόκληρου λαού και της οικονομίας του.

Τρίτο : Συνυπευθυνότητα Ευρώπης με Ελλάδα με την δικαστική επιδίωξη επιστροφής των χρημάτων που αντιστοιχούν στη ζημιά που προκάλεσαν οι διάφοροι αξιωματούχοι στην Ελλάδα και στα κοινοτικά Όργανα (για να δούμε αν στο μέλλον θα υπάρχει συνωστισμός των λογής – λογής «μάνατζερ» που περιμένουν να μας «σώσουν» να καταλάβουν διάφορες δημόσιες θέσεις)

Το χρέος που κουβαλά πάνω της η χώρα μας, ΔΕΝ οφείλεται ΜΟΝΟ σε κακή διαχείριση από πλευράς ελληνικών κυβερνήσεων μα και από κακή ΣΥΝΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ – ΑΝΟΧΗ Ένωσης – ελληνικών κυβερνήσεων, στο μέτρο και το βαθμό που ο ελληνικός λαός εξαπατήθηκε και από την Ένωση, αφού κι αυτή συγκάλυψε μια επικίνδυνη κατάσταση η αντιμετώπιση της οποίας θα ήταν διαφορετική αν υπήρχε έγκαιρα η γνώση γι΄ αυτή, και διότι δεν μπορεί τέτοιες συμπράξεις στην κάλυψη της αλήθειας να την πληρώνει ένας λαός, που είναι βέβαιο ότι θα ξεσηκώνονταν αν η Ένωση με τη σιωπή της δεν τον αποπροσανατόλιζε.

Τέταρτο : Ουσιαστική (υλική και οικονομική) και ηθική υποχρέωση της Ευρώπης να αναλάβει μέρος των στρατιωτικών δαπανώ της χώρας μας που αντιστοιχούν στη φύλαξη συνόρων που θεωρούνται (ή θα έπρεπε να θεωρούνται) «ευρωενωσιακά» και τα οποία απειλούνται από τρίτους.

Διαβάστε περισσότερα.....

Δεν υπάρχουν σχόλια: