- Την τελευταία του πνοή άφησε το πρωί μετά από μάχη με τον καρκίνο ο αγαπημένος μουσικός
- Νοσηλευόταν στο "Διαβαλκανικό Κέντρο" από όπου έφυγε πριν από λίγες ημέρες για το σπίτι του
- Έδωσε γενναία μάχη αλλά δεν τα κατάφερε
Το τελευταίο αντίο στον Ν. Παπάζογλου θα πουν συγγενείς και φίλοι στον Ιερό Ναό του Αγίου Θεράποντα, στην Τούμπα, όπου.... γεννήθηκε και έκανε τα πρώτα του βήματα στη μουσική. Η κηδεία θα γίνει στις 4 το απόγευμα.
Έφυγε το πρωί της Κυριακής των Βαΐων σε ηλικία 63 ετών, μετά από χρόνια μάχη με την επάρατη νόσο. Είχε υποβληθεί σε χημειοθεραπείες στο "Διαβαλκανικό Κέντρο", δίνοντας μάχη μέχρι τέλους και έχοντας στο πλευρό του τη γυναίκα και τα δύο του παιδιά. Έφυγε από το νοσοκομείο εδώ και λίγες ημέρες για το σπίτι του, όπου και πέθανε.
Είχε γράψει μερικά από τα καλύτερα και πιο πολυτραγουδισμένα τραγούδια των τελευταίων 20 ετών και ξεχώριζε τόσο για το μοναδικό του στυλ – τζην και κόκκινο μαντίλι – όσο και για τον απλό του χαρακτήρα. Το κοινό τον λάτρευε και στις συναυλίες του επικρατούσε το αδιαχώρητο.
Η ζωή και η πορεία του
Γεννήθηκε στις 20 Μαρτίου του 1948 στη Θεσσαλονίκη. Άρχισε να παίζει μουσική με το δικό του συγκρότημα από το 1965 ως το 1970. Για μικρό διάστημα μετακόμισε στο Άαχεν της Δυτικής Γερμανίας με το συγκρότημά του “Ζηλωτής”.
Το 1977 ο Νίκος Παπάζογλου κατέβηκε στην Αθήνα, για τις ανάγκες της παράστασης “Αχαρνής” του Διονύση Σαββόπουλου, όπου έπαιζε και τραγουδούσε. Ένα χρόνο μετά κυκλοφορεί “Η εκδίκηση της γυφτιάς”, στον οποίο συμμετείχαν ο Νίκος Ξυδάκης και ο αείμνηστος Μ. Ρασούλης.
Το 1979 κυκλοφορούν τα “Δήθεν” που αποτελούν και μία απάντηση στους επικριτές, που αναρωτιούνται τι είδους μουσική είναι αυτή που κάνουν – λαϊκή ή ροκ-. Από εκεί και πέρα συμμετείχε στη “Ρεζέρβα” του Δ. Σαββόπουλου, στον δίσκο “Χειμερινοί Κολυμβητές” και το 1984 κάνει τον πρώτο του προσωπικό δίσκο.
Δημιουργεί μια ορχήστρα από ερασιτέχνες μουσικούς και από κάποιους φίλους του επαγγελματίες μουσικούς. Είναι η “Λοξή Φάλαγγα” που κάθε χρόνο όλο κι αλλάζει λίγο τη σύνθεσή της γιατί ο Παπάζογλου προτιμύσε την ερασιτεχνική ειλικρίνεια από την επαγγελματική δεξιοτεχνία και τις ασφαλείς εκ των προτέρων ενορχηστρώσεις.
Το 1986 κυκλοφόρησε το “Μέσω νεφών” και παράλληλα συμμετείχε στο “Πότε Βούδας, Πότε Κούδας” των Ρασούλη – Βαγιόπουλου και στο “Ζήτω Το Ελληνικό Τραγούδι” του Σαββόπουλου.Το 1988 έρχεται η συνεργασία με το Μάνο Χατζιδάκη στην μπουάτ “Σείριος” και βεβαίως στο δίσκο “Στο Σείριο Υπάρχουνε Παιδιά”.
Ο Παπάζογλου άνοιξε το δρόμο και για άλλους Θεσσαλονικείς, όπως ο Σωκράτης Μάλαμας, ο Ορφέας Περίδης, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, οι Μικρές Περιπλανήσεις, ο Γιάννης Μήτσης, η Μελίνα Κανά και άλλοι.
aetoshal.blogspot.com Έφυγε το πρωί της Κυριακής των Βαΐων σε ηλικία 63 ετών, μετά από χρόνια μάχη με την επάρατη νόσο. Είχε υποβληθεί σε χημειοθεραπείες στο "Διαβαλκανικό Κέντρο", δίνοντας μάχη μέχρι τέλους και έχοντας στο πλευρό του τη γυναίκα και τα δύο του παιδιά. Έφυγε από το νοσοκομείο εδώ και λίγες ημέρες για το σπίτι του, όπου και πέθανε.
Είχε γράψει μερικά από τα καλύτερα και πιο πολυτραγουδισμένα τραγούδια των τελευταίων 20 ετών και ξεχώριζε τόσο για το μοναδικό του στυλ – τζην και κόκκινο μαντίλι – όσο και για τον απλό του χαρακτήρα. Το κοινό τον λάτρευε και στις συναυλίες του επικρατούσε το αδιαχώρητο.
Η ζωή και η πορεία του
Γεννήθηκε στις 20 Μαρτίου του 1948 στη Θεσσαλονίκη. Άρχισε να παίζει μουσική με το δικό του συγκρότημα από το 1965 ως το 1970. Για μικρό διάστημα μετακόμισε στο Άαχεν της Δυτικής Γερμανίας με το συγκρότημά του “Ζηλωτής”.
Το 1977 ο Νίκος Παπάζογλου κατέβηκε στην Αθήνα, για τις ανάγκες της παράστασης “Αχαρνής” του Διονύση Σαββόπουλου, όπου έπαιζε και τραγουδούσε. Ένα χρόνο μετά κυκλοφορεί “Η εκδίκηση της γυφτιάς”, στον οποίο συμμετείχαν ο Νίκος Ξυδάκης και ο αείμνηστος Μ. Ρασούλης.
Το 1979 κυκλοφορούν τα “Δήθεν” που αποτελούν και μία απάντηση στους επικριτές, που αναρωτιούνται τι είδους μουσική είναι αυτή που κάνουν – λαϊκή ή ροκ-. Από εκεί και πέρα συμμετείχε στη “Ρεζέρβα” του Δ. Σαββόπουλου, στον δίσκο “Χειμερινοί Κολυμβητές” και το 1984 κάνει τον πρώτο του προσωπικό δίσκο.
Δημιουργεί μια ορχήστρα από ερασιτέχνες μουσικούς και από κάποιους φίλους του επαγγελματίες μουσικούς. Είναι η “Λοξή Φάλαγγα” που κάθε χρόνο όλο κι αλλάζει λίγο τη σύνθεσή της γιατί ο Παπάζογλου προτιμύσε την ερασιτεχνική ειλικρίνεια από την επαγγελματική δεξιοτεχνία και τις ασφαλείς εκ των προτέρων ενορχηστρώσεις.
Το 1986 κυκλοφόρησε το “Μέσω νεφών” και παράλληλα συμμετείχε στο “Πότε Βούδας, Πότε Κούδας” των Ρασούλη – Βαγιόπουλου και στο “Ζήτω Το Ελληνικό Τραγούδι” του Σαββόπουλου.Το 1988 έρχεται η συνεργασία με το Μάνο Χατζιδάκη στην μπουάτ “Σείριος” και βεβαίως στο δίσκο “Στο Σείριο Υπάρχουνε Παιδιά”.
Ο Παπάζογλου άνοιξε το δρόμο και για άλλους Θεσσαλονικείς, όπως ο Σωκράτης Μάλαμας, ο Ορφέας Περίδης, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, οι Μικρές Περιπλανήσεις, ο Γιάννης Μήτσης, η Μελίνα Κανά και άλλοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου