ΓΕΜΙΣΑΜΕ μεγαλοενόχους και το δημόσιο κινείται(;) με ρυθμούς χελώνας. Ούτε βιασύνες, ούτε…πάθος για απονομή δικαιοσύνης. Κι αν η ποινή επιβληθεί-όταν επιβληθεί-θα’ χει το θέμα ξεχαστεί και ο «ένοχος» θα ξεραθεί στα γέλια. Και τι σαν έπιασες τον υπουργό να κλέβει, τον φακελάκια επί το έργον και τον εκβιαστή στα πράσα; Το σύστημα δεν προβλέπει πρακτικά την τιμωρία του, το δημόσιο είναι χωρίς συνήγορο, η κοινωνία σηκώνει τους ώμους και οι κλέφτες στήνουν πανηγύρι.
ΦΟΒΕΡΕΣ κι απειλές έσκισαν τον αγέρα κι εμείς νομίσαμε πως ήρθαν τιμωροί και εκδικητές. Κι ύστερα; Οι κλέφτες δεν τινάχτηκαν στο πόδι, δεν χλόμιασαν, δεν τρόμαξαν και μόνο άλλαξαν πλευρό στον ύπνο τους. Δεν είδαν κλέφτες «κρεμασμένους», δεν ένιωσαν στα χέρια χειροπέδες κι ούτε τα κεκτημένα τους λιγόστεψαν. Δεν το θέλουν οι πολιτικοί για το πολιτικό τους κόστος, η Πολιτεία με τη γραφειοκρατία της, η Δικαιοσύνη με τους ρυθμούς και την πολυνομία της. Κανένας τους κανέναν δεν φοβάται και θα τους δεις αλώβητους, με ασπίδα την αλητεία τους.
ΚΑΙ ποιος κρατάει τα «κλειδιά»; Οι νομοθέτες μας! Με τα πέντε πορίσματα, με την ηθική του…μπλάνκο και με το μυαλό τους κολλημένο στην επανεκλογή. Τώρα, μάλιστα.
Θανάσης Ι. Νικολαΐδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου