Νομίζω ότι οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ είναι μεγάλα παιδιά, γνωρίζουν πολύ καλά τι συνέβη στη χώρα τα τελευταία σχεδόν τρία χρόνια, γνωρίζουν τα αίτια της ήττας του κόμματός τους (πλήρης αναντιστοιχία προεκλογικών υποσχέσεων και μετεκλογικών αποφάσεων), γνωρίζουν και τους υπευθύνους.
Ως εκ τούτου, δεν πιστεύω ότι ο πρόεδρός τους κ. Βενιζέλος χρειάζεται να θέτει σε κίνδυνο τα πρώτα δύσκολα βήματα αυτού του «παιδιού της ανάγκης» που...
είναι η τρικομματική κυβέρνηση, προκειμένου να τους παρηγορήσει.
Και επιτέλους, το μασάζ προς ανθρώπους που έλαβαν μέρος στην ήττα, δεν μπορεί να προκαλεί ενδοκυβερνητικά προβλήματα – αρκετά έχει ήδη λόγω ιδιαιτεροτήτων και άλλων αντιξοοτήτων η κυβέρνηση.
Επομένως, δεν αντιλαμβάνομαι για ποιο λόγο, κατά την συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ, παρουσία του Γ. Παπανδρέου, έπρεπε ο κ. Βενιζέλος οπωσδήποτε να επιτεθεί στη Νέα Δημοκρατία με την οποία συγκυβερνά.
Και, επιτέλους, τι σημαίνει η επισήμανσή του πως με τη Ν.Δ. δεν ταυτίζεται ούτε αξιακά, ούτε πολιτικά;
Τι διαφορές υπάρχουν στην ασκηθείσα πολιτική – διότι, αν υπάρχουν, δεν τις είδαμε – αν εξαιρέσουμε την παρουσία της λέξης «σοσιαλιστικό» στον τίτλο του κόμματος;
Και ποιες είναι αυτές οι υπέρτατες αξίες που υπηρετεί το ΠΑΣΟΚ και οι οποίες είναι τόσο ξεχωριστές, που δεν τις έχει κανένας άλλος επί του πλανήτου;
Ποια είναι αυτή η ξεχωριστή «πολιτική και ιδεολογική ταυτότητα»; Οι περικοπές και τα χαράτσια, επειδή επί δύο χρόνια διακυβέρνησης της χώρας από το ΠΑΣΟΚ δεν έγινε τίποτε άλλο;
Και τι είναι πάλι αυτά τα περσινά ξινά σταφύλια περί τεράστιας ευθύνης της Ν.Δ. «για το σημείο που φτάσαμε»;
Τι είδους επίθεση είναι πάλι αυτή, περί της αντιμνημονιακής στάσης της Ν.Δ. στην πρώτη φάση – όταν δηλαδή οι κύριοι Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου οδηγούσαν τη χώρα στο Μνημόνιο, μετά από ένα εξάμηνο πλήρους αδράνειας και χωρίς να ρωτήσουν κανέναν;
Και ποια είναι δηλαδή η (αξιοκατάκριτη) κατά τον κ. Βενιζέλο στάση της Ν.Δ. στη «δεύτερη φάση», όταν, όπως είπε, «στέρησε από την κυβέρνηση Παπαδήμου τον αναγκαίο χρονικό ορίζοντα και την πλήρη διαπραγματευτική ισχύ»;
Επειδή, τάχαμου, η Ν.Δ. «οδήγησε τυφλά, χωρίς επίγνωση, τη χώρα στις εκλογές του Μαΐου»;
Δεν στήριξε η Ν.Δ. την κυβέρνηση Παπαδήμου; Προφανώς!
Ο ίδιος ο κ. Βενιζέλος τι έκανε για την κυβέρνηση Παπαδήμου; Ούτε να μαζέψει τους αρχομανείς δεν μπόρεσε, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μια κυβέρνηση πενήντα ατόμων, που ΔΕΝ ΕΚΑΝΑΝ ΤΙΠΟΤΕ!
Τώρα, κάνει μασάζ, μανικούρ και πεντικιούρ στους ηττημένους αρχομανείς, που ήθελαν να είναι μέλη και αυτής της κυβέρνησης!
Το ίδιο θα ήταν αν τους είχε τραβήξει πίσω και δινόταν η ευκαιρία στον Παπαδήμο να σχηματίσει μια κυβέρνηση αλά Μόντι;
Και, με συγχωρείτε, αλλά τι συμμετοχή μπορεί να έχει ένα κόμμα το οποίο στηρίζε μια κυβέρνηση από όπου δεν έχει αποσυρθεί ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ από τους προηγούμενους υπουργούς και υφυπουργούς;
Τώρα, είναι αργά για οσιομάρτυρες.
Και επομένως δεν έχει νόημα να αναφέρεται ο κ. Βενιζέλος προσωπικά στον κ. Σαμαρά, λέγοντας πως ελπίζει να καταλάβει όσα δεν κατάλαβε για την περίοδο που το ΠΑΣΟΚ σήκωνε μόνο του τον σταυρό του μαρτυρίου.
Τότε, επί κυβέρνησης Παπαδήμου, ο κ. Βενιζέλος κατηγορούσε τη Ν.Δ. ότι συγκυβερνά αντιπολιτευόμενη και αντιπολιτεύεται συγκυβερνώντας – κάτι τέτοιο, τέλος πάντων.
Και τι άλλο μπορούσε να κάνει όταν ο ίδιος ο κ. Βενιζέλος δεν κατάφερε να στείλει μερικούς στο σπίτι τους, παρά τους κράτησε όλους στις θέσεις τους από τον πρώτο ως τον τελευταίο;
Τώρα, ο κ. Βενιζέλος δείχνει να κάνει αυτό για το οποίο κατηγορούσε τη Ν.Δ. – αλλά σε εντελώς διαφορετικές συνθήκες, διότι υποτίθεται ότι έχουμε μια κανονική κυβέρνηση συνεργασίας.
Έβαλε μερικούς υπουργούς έτσι για να υπάρχουν, πρότεινε τον κ. Βερνίκο ενώ έπρεπε να γνωρίζει ότι παραβιάζεται ο νόμος περί off-shore - τον οποίο και ο ίδιος είχε ψηφίσει - και υποστηρίζει πως ο ίδιος είχε προτείνει την αναθεώρηση των δυσμενών όρων της δανειακής σύμβασης, μιλώντας περί «δεύτερης φάσης της διαπραγμάτευσης» – ενώ όταν αυτά τα έλεγε πρώτος ο Α. Σαμαράς, ο κ. Βενιζέλος υποστήριζε πως «τώρα είναι η ώρα της διαπραγμάτευσης, δεν υπάρχει διαπραγμάτευση μετά».
Κατηγόρησε επίσης ο κ. Βενιζέλος τη Ν.Δ. για «ακραία τεχνητή πόλωση με τον ΣΥΡΙΖΑ».
Είναι δυνατόν; Έφευγε όλο το ΠΑΣΟΚ για τον ΣΥΡΙΖΑ και αντί να το πράξει ο ίδιος, συγκρατώντας τους ψηφοφόρους του, κατηγορεί τη Ν.Δ. που έκανε τη δύσκολη δουλειά;
Και επιτέλους, δεν θα μείνει χώρος για ίχνος αυτοκριτικής; Δεν έγινε κανένα λάθος από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ;
Συγγνώμη, αλλά κάτι τέτοια μου φέρνουν στον μυαλό τον Μπερλουσκόνι – ο οποίος παρεμπιπτόντως ονειρεύεται τώρα επιστροφή στην εξουσία ως… υπουργός των Οικονομικών! – που όταν σχηματίστηκε η κυβέρνηση Μόντι και μόλις της έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης, δήλωσε για την τιμή των όπλων το περίφημο:
«Θα βγάλουμε το καλώδιο από την πρίζα όποτε το επιθυμούμε»,
Για να λάβει την απάντηση από τον Μόντι:
«Ζητώ μία ψήφο εμπιστοσύνης όχι τυφλή, αλλά άγρυπνη, μιας και η παρούσα κυβέρνηση είναι “εθνικής προσπάθειας”. Η κυβέρνησή μου θα ασκήσει τα καθήκοντά της για όσο διάστημα επιθυμεί το Κοινοβούλιο… Ζητώ, όμως, να μην χρησιμοποιούνται εκφράσεις του τύπου “θα βγάλουμε το καλώδιο από την πρίζα”, διότι δεν είμαστε μηχάνημα, και ακόμη και αν ήμασταν, δεν θα ήξερα αν θα έπρεπε να θεωρηθούμε ξυριστική μηχανή ή μηχάνημα τεχνητής υποστήριξης της αναπνοής».
Προσοχή, λοιπόν, με την πρίζα. Στο τέλος του καλωδίου δεν βρίσκεται η ξυριστική μηχανή σας…
elzoni.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου