Παιδεία; Με ποιαν εκπαίδευση;

ΒΕΛΤΙΩΘΗΚΑΝ τα μέσα, το παιδί πάει σχολείο, μαθαίνει γράμματα-σπουδάματα, ωστόσο, κάτι δεν πάει καλά.  

Μετρήσαμε το αποτέλεσμα, χωρίς το κομπιούτερ δίπλα του. Άριστα από πληροφόρηση, μηδέν από συλλογισμούς. Κι αν ο Έλιοτ διερωτήθηκε πριν από πενήντα χρόνια «πού είναι η σοφία που χάσαμε μέσα στη γνώση; Πού είναι η γνώση που χάσαμε μέσα στις πληροφορίες;» πόσο τραγικότερα είναι σήμερα;

ΚΑΙ νόμισε το παιδί πως..........

συμμετέχει στη λύση του προβλήματος, αν το ανακαλύψει (λυμένο) σε πηγές του Ιντερνέτ. Χωρίς να το' χει υποπτευθεί πως με τα «έτοιμα» γίνεται μέρος του προβλήματος, όλο πιο σύνθετου και δυσκολότερου. Τα ορθογραφικά του λάθη τα ανέλαβε η «μηχανή», την τετραγωνική ρίζα το.ρολόι (το ίδιο και τη διαίρεση δεκαδικών) και δεν προβληματίστηκε ποτέ του τι είναι, πώς «ταξιδεύει» και πώς μετατρέπεται σε ήχο και εικόνα το ηλεκτρομαγνητικό κύμα. Ο ίδιος, που είναι τέλειος χειριστής του κομπιούτερ και το μυαλό του λειτουργεί ασταμάτητα και σαν τεράστια αποθήκη πληροφοριών (όχι γνώσης). Με τέλειους συλλογισμούς, αλλά με έτοιμα και δεδομένα που ποτέ του δεν θα «ψάξει».

ΤΙ κάνει, λοιπόν, η Πολιτεία με τα υπουργεία και τους (τις) υπουργούς της, πώς αντιμετωπίζει την εκπαίδευση, πέρα από αριθμούς και μέσα; 

Βγαίνει στο «γυαλί» η Υφυπουργός, συνομιλεί με τον εκπρόσωπο της ΟΛΜΕ, εξαντλείται ο διάλογος σε διορισμούς και «εργαλεία» και η ποιότητα της εκπαίδευσής μας θα εξακολουθήσει να.παραμιλάει σε χέρια απαίδευτων (δυστυχώς, είναι οι πολλοί) και ανέλεγκτων εκπαιδευτικών. Πέρα από κάποιους άριστους, εργατικούς και έντιμους (έχει τη σημασία του το τελευταίο) εκπαιδευτικούς που τιμούν τον κλάδο, οι πολλοί με αποστηθισμένα «πέρασαν», με αποστηθισμένα «σπούδασαν», στη «γνώση» του φροντιστηρίου πάτησαν και τέτοια γράμματα θα μάθουν στα παιδιά μας.

ΜΙΛΗΣΑΝ για ελλείψεις και διδακτικές ώρες, αλλά για την ταμπακιέρα ουδέν. 

Δεν είδαν μαθητεμπόρους στα δημόσια σχολεία. Δεν διέκριναν.σιλουέτες να τρυπώνουν τα βράδια σε σπίτια για ιδιαίτερο και με τον κόπο τους σε φακελάκι. Πολιτεία και ΟΛΜΕ δεν το.πρόσεξαν πως για κάποιους (τους πολλούς) το σχολείο είναι πάρεργο και το (παράνομο) φροντιστήριο μαθητών ΤΟΥΣ το κύριο επάγγελμα. Γι αυτούς τους λαθρεμπόρους της παιδείας έχασε το κύρος του ο καθηγητής, δεν μετράνε πια οι απεργίες τους κι ο μαθητής τούς βλέπει σαν εξωνημένους υπηρέτες κι ο γονιός σαν μέσον (εξ)αγοράς βαθμού και εύνοιας για το παιδί του. 

Άρχοντες και αρχόμενοι «δεν είδαν, δεν άκουσαν, δεν ξέρουν».

Θανάσης Ι. Νικολαΐδης